درباره کتاب

“میان سیل گسترده‌ی طرح‌های پیشنهادی برای اصلاح مدارس، چشم‌انداز شجاعانه و مستدل کنِت ویلسون شایان گسترده ترین توجه است.“ هاوارد گاردنر، استاد رشته‌ی ‌آموزش دانشگاه هاروارد، و نویسنده‌ی «ذهن به‌هم‌ریخته» و «ذهن تعلیم‌ندیده» “این کتاب خارق‌العاده است، و حقیقتاً منحصربه‌فرد. به چند دلیل. اول اینکه نشان می‌دهد یک برنده‌ی جایزه‌ی نوبل به علل ناکامی تلاش‌های اصلاحاتی در مدارس دولتی جلب شده است. دوم، به عنوان یک اصلاح‌گر، کنِت ویلسون خود را موظف دانسته تا از تاریخچه‌ی اصلاحات آموزشی مطلع گردد و علل شکستشان را توضیح دهد. سوم، نویسندگان با مثال‌های مشخص و متقاعد کننده جوانب اصلی آن فرایند طراحی که موجب دستاوردهای علمی است شرح می‌دهند. چهارم، و از همه مهم تر، پس از توضیح موضوعیت داشتن و اهمیت فرایند طراحی برای آموزش، دچار این اشتباه نمی‌شوند که کاربرد مستقیم این فرایند را در آموزش توصیه کنند؛ به جای آن، بینش و خرد درک این مساله را از خود نشان می‌دهند که فرایند طراحی در علوم می‌بایست با این حقیقت تطبیق یابد که مدارس نظام‌هایی اجتماعی هستند: محافظه‌کار، سنتی، مقاوم در برابر تغییر، و فاقد انجمن‌ها یا سازوکارهایی برای تصحیح خود. پنجم، نویسندگان با دقتی بالینی جزئیات یکی از معدود تلاش‌های بی‌شک موفق اصلاحاتی (برنامه‌ی «بهبود خواندن») را شرح می‌دهند تا نشان دهند چگونه و چرا فرایند طراحی را می شود ــ و درواقع می‌باید ــ در راستای تغییر طرز فکر و شیوه‌ی کار آموزشکاران به طور خاص، و کل اقشار مردم به طور عام، به کار بست. نقطه‌ی عزیمت آن‌ها نقدهای اصلاح‌گران دیگر است، اما از آن‌ها نیز فراتر می‌روند. در همان حال که اثبات می‌کنند که مدارس با روال فعلی هرگز ارتقا نخواهند یافت، طرحی مشخص و قانع‌کننده از مسیری که باید پیش گیریم ارائه می‌دهند، مسیری که به هیچ وجه شامل جهت‌گیری‌های عجیب و غریب یا مرموز نیست. ده‌ها سال است که کتابی به این خوبی در زمینه‌ی آموزش عمومی نخوانده‌ام.“ سیمور ساراسون، استاد رشته‌ی روان‌شناسی دانشگاه ییل، و نویسنده‌ی «شکست پیش‌بینی‌پذیر اصلاحات آموزش»

---